نقد فیلم طلا

نقد فیلم طلا

طلا در سال ۱۳۹۷ به کارگردانی و نویسندگی پرویز شهبازی و به تهیه‌کنندگی رامبد جوان و محمد شایسته ساخته شد. در این فیلم نگار جواهریان، هومن سیدی، طناز طباطبایی، مهرداد صدیقیان و رضا شعبان پور ایفای نقش کرده‌اند.

طلا با اعتراض شروع می‌شود! اعتراض نوعی حق‌خواهی که منصور (هومن سیدی) به دفاع از برادر از کار بیکار شده‌اش، استعفا می‌دهد! منصور با نامزد و دوستانش بر سر شروع کسب‌وکاری مستقل بحث می‌کنند و مشکل مالی به میان می‌آید! در این میان نامزدش (نگار جواهریان) با این کار مخالف است اما دفاع همیشگی او از منصور باعث می‌شود در این مسیر همراهی‌اش کند و برای حل مشکل مالی او کاری انجام دهد .

دقایق ابتدایی فیلم شاید در نگاه اول کُند پیش برود اما در مراحل بعدی، گره‌افکنی‌های نویسنده و مشکلاتی که برای کاراکترها پیش می‌آید مخاطب را درگیر داستان می‌کند. طلا نوعی فعالیت گروهی را نشان می‌دهند. هرچند که این گروه با مشکلات زیادی روبرو هستند اما واقعیاتی غیر انکار را به مخاطب بازتاب می‌دهد! منصور در نزدیکی چهل‌سالگی همچنان به دنبال شغل ثابت می‌گردد و همچنان درگیر بیکاری و طلاق برادرش هم شده است. تصویری که مخاطب را به ‌نوعی درگیر می‌کند، احساس مسئولیتی است که منصور نسبت به برادرزاده خود دارد! دختربچه‌ای که با بیماری سختی روبروست و هزینه بیماری آن‌قدر زیاد است که دغدغه اصلی زندگی منصور را شکل می‌دهد!

طلا، ریتم مناسبی دارد. آغاز و پایانی که مخاطب را تا حدودی راضی میکند از دیگر نقات قوت فیلم محسوب میشود. این فیلم اطلاعات را به مرورو آشکار میسازد و هر چه پیش میرود پایبندی مخاطب را بیشتر میکند.

فیلم سینمایی طلا در جشنواره فجر حضوری در هنگام داشت اما جزء فیلم‌های مهم جشنواره حساب می‌شد که منتقدین هم انتظارش را می‌کشیدید. فیلم طلا با اینکه از لحاظ کسب جوایز خیلی خوش شانس نبود و فقط در دو بخش صدابرداری و بهترین فیلمنامه نامزد دریافت سیمرغ بلورین شد اما در بین منتقدین با استقبال خوبی مواجه شد.

اما نکته پایانی و مهم فیلم از دید من که شاید ازنظر بعضی‌ها چندان مهم نباشد، نشان دادن اهمیت به درمان زودهنگام بیماری است! راستش را بخواهید با دیدگاه بعضی مثبت اندی‌شان که به‌ظاهر اندیشه‌ای مثبت اما در باطن مسموم به نادانی را به خورد مردم می‌دهند شدیداً مخالف هستم! همان کسانیکه اعتقاددارند حتی اگر بیمار هم هستید به بیماری فکر نکنید! عوامل این فیلم به‌خوبی اهمیت این موضوع را نشان داده‌اند؛ و کاش بدانیم جمله پیشگیری بهتر از درمان است شعار نیست بلکه حقیقتی است که باید به آن عمل کرد.

یک فیلم میتواند خیلی از پیشامد ها را قبل از وقوع، گوش زد کند! اگر بیننده و شنونده آن باشیم...

درنهایت برای کسانیکه در برابر دیدن فیلم‌های ایرانی گارد دارند به‌طوری‌که از پیشینه این هنر در ایران بی‌خبرند، چنین می‌نویسم:

سینمای ایران اگرچه کاستی‌های ملموسی دارد اما در تمام سالهایی که سینما شکل گرفت فیلم‌هایی ساخته‌شده که هر دقیقه‌اش تلنگری برای مخاطب محسوب می‌شود! در کنار کسانیکه فقط برای جنبه تجاری سینما فیلم‌نامه می‌نویسند و فیلم می‌سازند و بازی می‌کنند، هستند انسان‌های دغدغه مندی که نه برای سود که برای پرده برداشتن حقایقی هرچند تلخ تلاش می‌کنند.

با آرزوی موفقیت روزافزون برای عوامل فیلم «طلا» و انسان‌هایی که برای آگاهی تلاش می‌کنند.